Twee keer per jaar ben ik voor een periode offline zonder sociale media, mails en whatsapp om na een drukke periode even helemaal op te laden. Vaak doe ik dit een keer in de winter en een keer in de zomer. Of gewoon tussendoor als ik naar een vriendin ga of als ik ga wandelen. Heerlijk vind ik dat. Maar dat het voor mij intussen heel gewoon is om zonder telefoon de deur uit te gaan, blijkt dat dit voor anderen onvoorstelbaar is. Waarom willen we toch die controle houden als we allemaal roepen dat we het zo druk in ons hoofd hebben? Waarom is loslaten zo moeilijk? Ik neem je mee in hoe dit voor mij is gegaan.
De behoefte: ik wil meer rust in mijn hoofd.
Een paar jaar geleden heb ik een burn out gehad, waardoor mijn hoofd en lijf overprikkeld waren. Iedere prikkel was er eentje te veel. Dus ook berichtjes konden me soms onrustig maken. Je merkt het soms wel eens: even spieken naar een mailtje terwijl je het later die dag kunt beantwoorden. Dan blijft zo'n berichtje toch de hele dag in je hoofd spoken. Ik merkte vooral dat toen we een reis van vier weken gingen maken, dat ik geen behoefte had aan contact met de buitenwereld, behalve met mijn kleine kringetje. Ik koos ervoor om enkel via mijn man Vince bereikbaar te zijn, zodat ik toch kon whatsappen en videobellen met mijn ouders en vriendinnen. En ik merkte: mijn hoofd werd rustiger. Maar goed, een burn out periode is niet te vergelijken met het normale leven tijdens het runnen van een bedrijf en een gezin. Dus ik neem je mee hoe ik momenteel stap voor stap offline ga.
Boodschapje zonder telefoon
Als ik voor iets kleins de deur uit ga, zoals voor een wandeling of een middagje doorbrengen met een vriendin, dan laat ik mijn telefoon thuis. Vince weet hoe hij me kan bereiken en anderen weten in noodgevallen hoe ze Vince kunnen bereiken. Dat kost me echt geen moeite en ik vind het heerlijk om helemaal in het moment te zijn. Als ik een weekendje weg ga met een vriendin of een nachtje weg ga met Vince, dan blijft ook mijn telefoon thuis. Dat kost me allemaal geen moeite meer. Maar een maandje offline, geeft vaak wel wat afkickverschijnselen...
Communicatie: ik ga he-le-maal offline
Voordat ik voor een langere periode offline ga, communiceer ik dat altijd duidelijk. Een paar weken van te voren staat dit onderaan mijn mails in mijn handtekening. Ik deel dit ook duidelijk in mijn stories en bij mijn mailclubje: vanaf dan tot dan ben ik he-le-maal offline. In werkelijkheid streef ik naar zo'n 90% offline zijn, want ik vind het wel fijn om in contact te blijven met mijn beste vriendinnen en familie en af en toe te netflixen.
Dag 1 offline: kriebels en valsspelen.
Als ik heb gecommuniceerd dat ik offline ga, dan krijg ik vaak nog veel berichtjes binnen. Want hoe zit het met het ontwerp van ons trouwalbum en of ik al geboekt kan worden voor over een paar maanden. Ik weet dit van te voren dus dag 1 offline ben ik in de praktijk zo'n 50-50 offline. Ik beantwoord dus nog berichtjes, maar het is wel even wennen om geen Stories te plaatsen. Het zit zo in mijn systeem dat ik Stories plaats op Instagram over mijn dag en om in gesprek te komen met anderen, dat ik bij foto's die ik eigenlijk nog wil delen en albums die nog binnenkomen, mijn hand al direct naar mijn telefoon grijpt. Oh nee.. mag niet.. Ik had al gecommuniceerd dat ik offline ben. Ik merk dat omdat mijn telefoon nog aanstaan, ik Instagram nog wel regelmatig check. Uit automatisme hoor.. Oh mijn foto's zijn aan het exporteren op mijn computer, dus dan kan ik wel eeeeventjes kijken. Om vervolgens weer een paar minuten te scrollen. Maar hee, het is tenslotte een soort verslaving. Dus deze dag gun ik mezelf om af te sluiten en om te gaan met de eerste kriebels.
Dag 2 offline: behoefte aan rust wordt groter, maar toch nog even spieken
Ik merk dat het stemmetje in mijn hoofd steeds vaker naar voren komt als ik wéér naar mijn telefoon grijp: Uhh Cheryll, je zou toch offline gaan? Oh ja.. Ik heb behoefte aan meer rust.. Naarmate onze vakantie dichterbij komt, ben ik alles aan het afronden. De laatste reportages gaan de deur uit, de laatste albums worden verstuurd en opgepikt en de laatste afspraken worden ingepland. Dan kan mijn telefoon nu toch wel uit? Ohh jongens, dit voelt zo tegenstrijdig om hem écht uit te zetten. Wat als iemand nu nog een berichtje stuurt? Ik beantwoord die vraag in mijn hoofd meteen met: "Je hebt het eergisteren gecommuniceerd, dan lees je dat over een maandje wel weer". Oke oke.. Dan neem ik afscheid. Zo krom, maar zo voelt dat ook. Een laatste keer op Instagram een collega feliciteren met de geboorte van haar kindje, appen met een klant dat de reportage in hun mailbox staat en dan gaat mijn telefoon UIT.
Dag 3 offline: nu dan toch echt offline.
Op mijn "vakantie-telefoon" staan de nummers van onze ouders en mijn beste vriendinnen en de YouTube app voor ontspannende filmpjes voor in het vliegtuig van makers. Ik vind het altijd heel ontspannen om mensen iets te zien maken, zoals boeketten, boekjes of het opruimen van een kast. En dat was het. Geen Instagram, geen Facebook (al doe ik daar toch al niets meer mee), geen mails, geen website, geen toegang tot de online galerijen van klanten en vooral: geen Whatsapp (met andere mensen dan die 10 dierbaren).
Mijn telefoon staat nog geen 2 minuten uit en ik druk al op de thuisknop. Oh ja, ik had hem uitgezet. Joh, dit blijft wennen! Ik besluit hem uit mijn zicht te leggen, hopelijk helpt dat.
Vervolgens mijn gedachten het half uur daarna:
Gedachte 1: Oh, maar Aela zit nog op de opvang en straks is er iets..
Gedachte 2: Nee, je bent bereikbaar op het andere nummer door Vince en ze hebben zijn nummer ook voor als er iets is.
Gedachte 3: Maar die klant die ik net heb geappt stuurt misschien een vraag of reactie.
Gedachte 4: Die klant weet dat je op vakantie gaat en offline gaat.
Gedachte 5: Oh je hebt je Rabobank app niet op deze telefoon en straks heb je meer geld nodig op vakantie.
Gedachte 6: Ik log zo wel ouderwets in op mijn computer en zet dan alvast wat extra geld over. Reminder aan mezelf om een randomreader mee te nemen op vakantie. Want mijn laptop gaat mee om 's avonds een filmpje te kunnen kijken.
Gedachte 7: Maar wat als je nu een aanvraag krijgt voor een bruiloft? Als je een paar weken niet reageert, dan zoeken ze verder.
Gedachte 8: Goeie! Ik ga nog even checken of ik iemand me daarbij kan helpen door mijn mail te checken en me het laat weten als er iets belangrijks binnen komt. Ik zet dan direct wat templates klaar met mogelijke antwoorden.
Gedachte 9: Even kijken of ik nog berichtjes heb ontvangen.
Gedachte 10: Oh nee, hij ligt bewust ergens anders en staat uit.
Na een paar uurtjes ben ik al wat meer gewend dat ik mijn telefoon niet bij de hand heb. Maar nog steeds poppen gedachten als hierboven af en toe op. En dat is oké.
Dag 4 offline: koffers pakken en morgen op vakantie.
Omdat ik duidelijk gecommuniceerd heb dat ik offline ben en dit de afgelopen dagen rustig aan aan het afsluiten was, merk ik dat ik al meer rust heb in mijn hoofd. Ik ben vooral bezig met het pakken van onze spullen voor op vakantie.
Dag 5 en verder: ik mis mijn telefoon nauwelijks
Omdat ik mijn vakantietelefoon mee heb, kan ik toch appen met mijn beste vriendinnen en met mijn familie. Voor de rest kijk ik op mijn laptop 's avonds de serie B&B vol liefde. Het blijft eerlijk gezegd wennen om geen Stories te maken van de bijzondere plekken waar we zijn. Maar buiten die kriebels om in gesprek te gaan met anderen over dit soort fijne plekken, mis ik het niet om alsmaar op de hoogte te zijn van alles en iedereen. Na jaren van dit soort offline momentjes, heb ik gelukkig geen FOMO (fear of missing out) meer.
Na 3 weken: wanneer mag ik weer? Helaas werd mijn Personal Assistant die mijn mail zou waarnemen ziek en heb ik mijn mailbox af en toe zelf in de gaten gehouden op mijn laptop. Omdat ik duidelijk had gecommuniceerd dat ik offline was, heb ik de hele vakantie slechts met 3 mensen gemaild. De rest kon wachten na het ontvangen van een automatische reply dat ik op dit moment niet bereikbaar ben.
Ik ben op bijzondere plekken geweest die me even heel klein laten voelen, zoals een groot oud klooster en een baaitje tussen enorme kliffen in Mallorca. En ook het offline zijn doet me beseffen dat ook ik niet onmisbaar ben en dat ik er voor sommige mensen in deze periode niet a la minute kan zijn. Ik ben maar een klein stipje op deze grote wereld. Dat besef is nu erg groot. Deze paar weken zorgen ervoor dat mijn beide benen goed en stevig op de grond staan en ik me dankbaar voel voor wat ik heb.
Wanneer mag ik weer offline? Ik ken mezelf en na zo'n periode kan ik mijn telefoon weer wat beter wegleggen. Dus na een werkdag, blijft mijn telefoon de aankomende periode op mijn kantoor liggen. Ik kan niet wachten tot het najaar wanneer ik weer voor een periode offline ga. Maar eerst heb ik een hele werkdag gepland om vanuit mijn tuin op mijn gemak alle berichtjes te beantwoorden en weer in gesprek te gaan met alle lieve en geduldige mensen om mij heen.
Wauw, wat leuk dat je deze blog hebt gelezen! Waarom ik dit met je deel? Omdat ik geïnspireerd word door soortgelijke verhalen en deze ervoor hebben gezorgd dat ik ook vaker een offline periode inplan. Heb je vragen over deze blog of vind je het leuk om hierover in gesprek te gaan? Mail me dan via info@cheryllvanweert.com en hopelijk spreek ik je snel.
Comentarios