Trouwfotograaf in Italie: een zomerse bruiloft in de bergen bij de Marken

Cheryll van Weert
19 jun
3 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 25 jun

Daar aan het einde van een weggetje, midden in de bergen, kwam ik bij een groep mensen die een bijzondere band met elkaar delen. Niet omdat het perfect is, maar juist omdat het echt is. Zo voelde de dag (of beter gezegd: het weekend!) van Laura & Jos bij Villa Marsi in Italië. Een warme, levendige chaos vol liefde, kinderen, vrienden, limoncello en… badmutsen.

Vrijdag: Poolparty, pizza & limoncello

Het weekend begon met een knal. Terwijl de zon zich royaal liet zien, stroomden de gasten langzaam binnen op de groene heuvels rondom Villa Marsi. Met een poolparty outfit contest (die naam alleen al), een DJ die vanaf het zwembad het feest in gang zette en een spontane groepsfoto bij het zwembad met mijn drone. De start van een weekend zoals Laura & Jos het wilden: spontaan, ongedwongen, niets te geregisseerd.

De kinderen – Fien, Daan en Boris – dartelden tussen het feestgedruis door. Er was pizza, er waren speeches en uiteindelijk een kampvuur met limoncello. Het voelde als een Italiaanse familievakantie met al je lievelingsmensen, heerlijk!

Zaterdag: de liefde vieren

Geen vaste tafelschikking, geen geposeerd, geen regels – behalve misschien dat je je badmuts op moest als Babs Eva aan haar water-aerobics begon (ja, echt). De dag begon in alle rust, maar vanaf het moment dat Laura zich ging klaarmaken met hulp van haar vriendinnen Rebecca en Jacomijn, zus Annette en dochter Fien, hing er onverwacht een bepaalde spanning in de lucht. De goeie soort. De soort die vertelt dat er iets groots gaat gebeuren.

Jos kleedde zich aan met de jongens in de buurt en de eerste blik vond plaats op een heuvel met uitzicht over het glooiende Italiaanse landschap. Eerst even met z’n tweeën, daarna de kinderen erbij. Niet geposeerd, niet gepolijst, gewoon zoals het ging en vooral niet te lang, want de Italiaanse zon was flink aan het schijnen.

Een schilderij als gastenboek

De ceremonie was allesbehalve standaard. Laura & Jos zeiden hun geloften tegen elkaar in het bijzijn van hun drie kinderen en andere dierbaren. Er waren geen officiële getuigen, maar wél een groot schilderij waar iedereen zijn of haar handtekening op mocht zetten. Fien gaf de ringen en het was onmogelijk om geen brok in je keel te krijgen. Wat ik nog niet eerder had meegemaakt, zelfs niet na 100+ bruiloften die ik al fotografeerde, was dat de Babs namens het bruidspaar álle gasten bedankte voor hun komst. Het was een ontzettend persoonlijk, ontroerend en door een roast hier en daar, een grappig moment. Tranen sprongen in mijn ogen toen het bruidspaar zelfs míj heel lief bedankte dat ik erbij was.

Na de ceremonie was het tijd voor een kort momentje met z’n tweeën – even écht samen zijn, privé om het hoekje – barstte de borrel los. Groepsfoto’s mochten, maar dan wel spontaan en in beweging. Met champagne die rijkelijk vloeide en vrienden die al jaren meedraaien, was het een groot feest!

Avondzon, droneshots & dansen

Net voor het diner hadden we 20 minuten om met een laagstaande zon wat foto’s en droneshots te maken op 400 meter van de villa. Dit leverde onvergetelijke beelden op! Tijdens het diner werd gelachen, geproost, gespeechd en gewisseld van plek. Niemand had een vaste plek, iedereen hoorde overal bij. Precies wat Laura & Jos voor ogen hadden. Het zwaaien met servetten maakte het Italiaanse tafereel helemaal af.

Toen de zon achter de heuvels zakte, barstte het feest los in de buitenlucht. Geen officiële opening, geen openingsdans… gewoon muziek, dansen en genieten. En terwijl iedereen, inclusief de kinderen die het feest zeker niet wilden missen, zich nog overgaven aan de muziek die Matthijs draaide, sloten videograaf Ellen en ik onze reportages af. Ik wilde nog éven een laatste droneshot maken. Maar helaas kwam ik er achter dat mijn drone nachtblind is en liever de bomen in vliegt, dan feestgangers vastlegt. Gelukkig bleek na wat brokstukken rapen dat de schade meeviel en dook ik met een warm hart mijn bedje in. De feestgangers zagen elkaar zondagochtend nog voor een brak ontbijt, checkten tegen 12:00 uur uit en gingen richting huis of maakten er nog een fijne vakantie van.